Als mensen mij vragen waarom ik zo lang advocaat geweest ben, is het antwoord: de reuring, de dynamiek, de veelzijdigheid, de intellectuele uitdaging, de enorme ontwikkeling die je doormaakt als mens, “the school of life”, de gedegen opleiding, de maatschappelijke relevantie, het vurige pleiten, het debatteren, het onderhandelen, argumenten zoeken om de zaak te onderbouwen, het “puzzelen”, het prettige contact met cliënten, het sparren, jezelf en anderen uitdagen, de zittingen, het avontuur, de inspirerende gesprekken, de fijne collega’s, de geweldige avonturen die je meemaakt met kantoorgenoten zelfs tijdens de nachten doorwerken, de skivakanties, de borrels, cabaret, de feestjes, de anekdotes…en zo kan ik nog wel even doorgaan. Geen dag is hetzelfde. Never a dull moment!
Ik herinner me mijn tijdelijke baan als bureaujurist bij een deurwaarderskantoor om te sparen voor mijn reis door Zuid-Amerika en miste daarin enorm de hierboven beschreven afwisseling, uitdaging en de door mij zo gewenste reuring.
Ik hoor vaak dat bedrijfsjuristen er uiteindelijk van balen dat ze een zaak uit handen moeten geven als het spannend wordt vanwege de procesmonopolie die je alleen als advocaat geniet. Als advocaat met een eigen praktijk heb je ook veel vrijheid om je eigen toko te runnen, zelfs als je in loondienst werkt.
Wat maakt dat jij de keuze voor de advocatuur hebt gemaakt?
N.B. Ik had even de behoefte om een tegengeluid kenbaar te maken na alle negatieve publiciteit rondom het vak van advocaat. Want het is en blijft een machtig mooi beroep waarbinnen je voor anderen en de samenleving écht een verschil kan maken en je jezelf continu blijft uitdagen.
